bł. Edmund Bojanowski

(1814-1871)

Urodził się w rodzinie szlacheckiej we wsi Grabonóg pod Gostyniem. Ze względu na zły stan zdrowia uczył się w domu. Studiował we Wrocławiu (literaturę i języki słowiańskie) i Berlinie. Miał zdolności literackie, pisał eseje i tłumaczył autorów niemieckich i angielskich.

W 1838 roku rozpoczął pracę oświatową na wsi w Wielkim Księstwie Poznańskim - zakładał czytelnie ludowe i ochronki dla dzieci. Sam uczył (koncentrując się na wychowaniu religijnym i moralnym) i zatrudniał wiejskie dziewczęta. Uważał, że odrodzenie ludzkości należy zacząć od dzieci.

W wieku 55 lat wstąpił do seminarium duchownego w Gnieźnie, ale wkrótce musiał je opuścić z powodu gruźlicy. Prowadząc ochronki, wpadł na pomysł założenia zgromadzenia sióstr Służebniczek Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. W 1855 roku otrzymał na to pozwolenie od abp. Leona Przyłuskiego.

Stopniowo siostry zakładały klasztory i dzieła w pozostałych zaborach, a ponieważ z powodu granic kontakty były utrudnione, powstały cztery gałęzie zgromadzenia: służebniczki wielkopolskie, starowiejskie, dębickie i śląskie.

wspomnienie 7 sierpnia

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.