Cieszyn: kościół Św. Trójcy

Księżna Katarzyna Sydonia wykupiła swego czasu posiadłość na północ od rynku, poza murami miejskimi, na miejscu cmentarza ofiar zarazy. W 1585 roku wzniesiono tam drewniany kościółek ewangelicki, 10 lat później zamieniony na murowany. Kościół ten do roku 1654 był w posiadaniu protestantów, jednak w związku z kontrreformacją przejęli go katolicy i w ich rękach pozostaje po dzień dzisiejszy.

Kościół jest budowlą jednonawową o nawie trójprzęsłowej, kryty wysokim dachem dwuspadowym. Do nawy przylega niższe prezbiterium z przybudówką zakrystii. Frontowa fasada zwieńczona jest późnorenesansowym szczytem z 1659 roku. W bocznych ścianach rozmieszczone są ostrołukowe okna, umieszczone w półkoliście zamkniętych niszach, przedzielonych schodkowymi skarpami. Od frontu i od strony wieży zachowały się gotyckie portale.

Do nawy przylega strzelista neogotycka wieża z 1864 roku. Powstała ona w miejscu wieży drewnianej, wieńczącej kaplicę grobową. W wieży wisi uszkodzony dzwon z 1641 roku, ufundowany przez księżną Elżbietę Lukrecję.

Nawę kościoła pokrywa sklepienie kolebkowe z głębokimi lunetami. Od prezbiterium oddziela ją tęczowy ostrołuk.

Ołtarz główny jest późnobarokowy, dwukondygnacyjny, kolumnowy, ozdobiony figurami św. Teresy i św. Jadwigi. Obrazy w ołtarzu przedstawiające Chrzest Święty i Boga Ojca namalował w XIX wieku F. Dobischowski. W podobnym stylu utrzymane są ołtarze boczne. O istnieniu wejścia od strony północnej świadczy zamurowany portal. Nawę zamyka chór z przełomu XVIII i XIX wieku wsparty na trzech arkadach.

Kościół zdobi też współczesna polichromia, wykonana po II wojnie światowej. Jeszcze przed wojną ściany kościoła pokrywały renesansowe epitafia, do dziś zachowało się ich pięć, pochodzących z XVII wieku.

W parku otaczającym kościół znajdował się cmentarz, czynny do 1883 roku, którego istnienie przypomina tylko kilka zachowanych nagrobków.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.