Drzewo Krzyża Świętego

Krzyż, na którym umarł Jezus. Według legendy po śmierci Zbawiciela krzyż, na którym On umarł, został wrzucony do głębokiego rowu na stoku Golgoty. Odnalazła go w 326 r. matka cesarza Konstantyna Wielkiego, Helena. Wśród trzech odnalezionych krzyży ten właściwy został zidentyfikowany na podstawie cudu uzdrowienia.

Według tradycji Helena podzieliła relikwię krzyża na trzy części. Jedna cześć została w Jerozolimie (umieszczona w kosztowny relikwiarzu, spoczęła w bazylice na Golgocie), druga trafiła do Rzymu, a trzecia do Konstantynopola. Gdy jerozolimską relikwię zrabował król perski Chosroes II, cesarz bizantyjski Herakliusz odzyskał ją i sam zaniósł na Kalwarię (na pamiątkę tego wydarzenia powstałą uroczystość Podwyższenia Krzyża Świętego, obchodzona 14 września.

Obecnie relikwie krzyża (często w postaci małych kawałków) znajdują się w wielu katolickich kościołach. Największą część ma kościół Notre Dame de Bruges w Paryżu, a w Polsce - kościół oblatów na Świętym Krzyżu.

Nie jest prawdą rozpowszechnione mniemanie, że ze wszystkich znanych relikwii można ułożyć więcej niż jeden krzyż. Obliczono, że gdyby je zebrać razem, utworzyłyby zaledwie jedną trzecią typowego krzyża używanego przez Rzymian w czasach Jezusa.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.