Ląd: kościół NMP i św. Mikołaja

Zespół opactwa pocysterskiego stanowi jeden z cenniejszych obiektów sakralnych tego typu w Polsce.

Około 1175 r. książę Mieszko III Stary sprowadził zakon cystersów, którzy przebywali tu aż do kasacji klasztoru w 1819 r.

Kościół pod wezwaniem Najświętszej Panny Marii i św. Mikołaja wzniesiony został w czwartej ćwierci XII i początku XIII wieku. Położony był na północ od grodu. Świątynia była murowana z ciosów piaskowca, a następnie z cegły. Nie przetrwała do naszych czasów.

Obecny barokowy kościół, pochodzący z XVII wieku, wzniesiono zapewne przy częściowym wykorzystaniu fundamentów i murów pierwotnej budowli. Uwarunkowały one rozplanowanie świątyni. Np. do budowy muru zakrystii użyto powtórnie ciosów romańskich. Ponadto fragment nawy południowej i transeptu pochodzą z przebudowy datowanej na XIII wiek.

Wewnątrz cenne barokowe wyposażenie: ołtarz główny z rzeźbami świętych, rzeźbione stalle oraz obrazy. Cenne są także późnorenesansowe nagrobki z XVI w.

W budynku klasztornym zachowały się gotyckie

krużganki oraz kapitularz, oratorium i sień pochodzące z pierwotnej zabudowy z XIV i XV w. Pozostała część budowli pochodzi z XVII i XVIII w.

Obecnie w klasztorze znajduje się Wyższe Seminarium Duchowne Zgromadzenia Księży Salezjanów .

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.