Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny

Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny (PAKP) jest jednym z lokalnych, niezależnych członków rodziny Kościoła prawosławnego. Obecny dyptyk kościelny liczy 15 kościołów autokefalicznych (niezależnych od jakiejkolwiek władzy zagranicznej) i trzy kościoły autonomiczne (częściowo zależne). W całości Kościół prawosławny stanowi wewnętrzną jedność. PAKP jest częścią, a zarazem pełnią Wszechświatowego Kościoła Prawosławnego.

W swojej nauce Kościół opiera się na dziedzictwie kościoła pierwszego tysiąclecia, siedmiu Soborów Powszechnych i dziewięciu lokalnych. Wyznaje wiarę w Przenajświętszą Trójcę, Wcielenie Drugiej Osoby Św. Trójcy. Adoruje Maryję Dziewicę jako Bogurodzicę i Świętych jako naszych orędowników przed tronem Najwyższego. Wierzy we wstawiennictwo żywych za żyjących i zmarłych. Uznaje, że Kościół ma wielkie znaczenie dla zbawienia człowieka, szczególnie poprzez swoją uświęcającą rolę. Realizowana jest ona poprzez sakramenty, nabożeństwa zbiorowe i praktyki kościelne.

PAKP jako niezależny Kościół prawosławny swymi korzeniami sięga misji św. Cyryla i Metodego na Morawach w IX w. Po likwidacji w Polsce metodiańskiego chrześcijaństwa w XII w., odrodził się w formie bizantyjsko-ruskiej w XIV w. wraz z przyłączeniem do Polski przez Kazimierza Wielkiego terenów dzisiejszej lwowszczyzny i Ziemi Chełmskiej. W czasach II Rzeczpospolitej nie ustępował on wielkości Kościołowi rzymskokatolickiemu, choć prawodawstwo państwowe mocno ograniczało możliwości jego swobodnego działania. Bardzo trudne lata przeżywał po 1596 r., kiedy to na mocy postanowień Unii Brzeskiej próbowano doprowadzić do jego likwidacji. Działania te, choć zakończyły się niepowodzeniem, doprowadziły do znacznego osłabienia Kościoła, a pośrednio w XVIII w. do utraty niezależnego statutu. Od 1925 r. decyzją Patriarchatu Ekumenicznego w Konstantynopolu Kościół prawosławny w Polsce posiada statut autokefaliczny.

Aktualnym Zwierzchnikiem PAKP jest Jego Eminencja Wielce Błogosławiony Sawa Metropolita Warszawski i całej Polski, który kieruje Kościołem we współpracy z Soborem Biskupów (6 biskupów diecezjalnych i dwóch sufraganów diecezji warszawsko-bielskiej). Kościół liczy ok. 500 tys. wiernych. Podzielony jest na sześć diecezji. Największe skupisko ludności prawosławnej w Polsce zamieszkuje na Białostocczyźnie.

Kościół ma trzy klasztory męskie (Jabłeczna , Supraśl , Ujkowice), dwa żeńskie (Białystok-Dojlidy i Grabarka ) oraz dwa domy zakonne (męski w Sakach i żeński w Wojnowie). Łączna liczba osób stanu zakonnego przekracza 100. Ważne znaczenie w duszpastersko-wychowawczej działalności Kościoła zajmują kapelani. Obok Prawosławnego Ordynariatu Wojska Polskiego, kierowanego przez biskupa w randze generała, prawosławni kapelani niosą posługę w szpitalach, ośrodkach wychowawczych i opiekuńczych, policji, więziennictwie, straży pożarnej, środowiskach twórczych i akademickich, harcerstwie itp. W ramach opieki nad chorymi potrzebującymi w każdej diecezji PAKP działa Diecezjalny Ośrodek Miłosierdzia. Kościół prowadzi ponadto sześć Domów Opieki Społecznej, dwa Młodzieżowe Centra Kultury, pięć Dekanalnych Instytutów Kultury Prawosławnej oraz świetlice środowiskowe i punkty poradnictwa. Dużą rolę w życiu naszego Kościoła odgrywa Bractwo Prawosławne koordynujące udział świeckich w życiu Kościoła.

PAKP od wielu lat jest uczestnikiem światowego ruchu ekumenicznego, członkiem Polskiej Rady Ekumenicznej , KEK. Aktywnie współdziała z Polskim Towarzystwem Biblijnym.

oficjalna strona Kościoła

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.