roraty

(łac. rorate [coeli] spuście rosę [niebiosa]) początkowe słowa introitu z odprawianej w adwencie porannej mszy św. ku czci NMP.

Fragment pochodzi z Księgi Izajasza (45,8) i jest traktowany przez katolicką egzegezę jako figura przybycia Mesjasza - Jezusa. Podczas rorat pali się dodatkowa świeca ozdobiona mirtem, symbolizująca Maryję.

Nazwa wyłącznie polska. Przypuszczalnie roraty zapoczątkował Przemysław II w Poznaniu, a do Krakowa przeniósł ten zwyczaj Bolesław Wstydliwy. Roraty odprawiane w katedrze na Wawelu gromadziły wszystkie stany królestwa, a przedstawiciel każdego z nich zapalał jedną święcę na siedmioramiennym świeczniku, ze słowami: Jestem gotowy na sąd Boski.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.