Sandomierz: kościół św. Józefa

Jest najmłodszym zabytkowym kościołem Sandomierza. Został zbudowany przez franciszkanów reformatów wraz z klasztorem w latach 1679-1689. Jako budulca użyto podarowanych zakonnikom materiałów z zamku na wyspie wiślanej w pobliżu Zawichosta, zniszczonego przez Szwedów.

Kościół barokowy, jednonawowy z trójprzęsłowym, prostozamkniętym prezbiterium.

Ołtarz główny oraz sześć bocznych, malowanych iluzjonistycznie z 1820 r. Z tego okresu pochodzą antepedia ołtarzowe z barwionej słomy.

Ponad arkadą tęczową jest dużych rozmiarów malowidło z początku XX w. przedstawiające

św. Dominika i św. Franciszka. Przeważa kolor brązowy, typowy dla stroju reformatów.

Do kościoła przylega otoczony murem dziedziniec z kaplicami drogi krzyżowej.

Od strony południowej budynki dawnego klasztoru reformatów.

W podziemiach kościoła znajduje się szklana trumna zawierająca zwłoki Teresy Izabeli Morsztynówny (1680-1698). Córka wojewody sandomierskiego słynęła z pobożności i urody. W dzieciństwie uczyniła ślub czystości i nie poddała się presji rodziców swatających jej znakomitych kawalerów. Zmarła w młodym wieku w opinii świętości. Specyficzny mikroklimat podziemi sprawia, że zwłoki pomimo upływu lat są dobrze zachowane.

Przed kościołem jest plac św. Wojciecha. W miejscu tym znajdował się od XV w. kościół pod tym wezwaniem. Prawdopodobnie drewniana budowla spłonęła w 1809r. Obok kościoła był cmentarz.

Kościół położony jest na wzgórzu nazywanym Czwartek – bo niegdyś w czwartki odbywały się tutaj targi.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.