św. Benigna

Żywot św. Benigny, dziewicy i męczennicy jest prawie nieznany. Pochodziła prawdopodobnie z rycerskiego rodu na Kujawach. Z pewnością była cysterką, najprawdopodobniej w Trzebnicy, do którego zgłaszały się kandydatki z całej Polski ze względu na jego fundatorkę św. Jadwigę Śląską . Tradycja podaje, że zginęła śmiercią męczeńską w 1241 lub 1259 roku podczas najazdu Tatarów.

Żyła w tych samych czasach, co święci z rodu Odrowążów – Jacek , Czesław i Bronisława. Nie zachowały się żadne przekazy historyczne na jej temat, zaś teksty liturgiczne wspominają że "mężnie stawiała opór napastnikom i ochroniła dziewictwo za cenę życia".

Najstarszych rękopiśmienne wzmianki o niej pochodzą z Brewiarzy włocławskich. Benigna wymieniana jest w Mszale gnieźnieńskm z 1555 r., w Mszale rzymskim z 1577 roku, w dawniejszej litanii do Wszystkich Świętych, kiedyś uznawana była za patronkę Polski. Jej relikwie przechowywane są w katedrze we Wrocławiu. Ślady jej kultu pozostały żywe tylko na Kujawach i Śląsku.

W Świbiu znajduje się kaplica pod jej wezwaniem, którą w 1669 roku ufundował hrabia Jerzy Leonard Collony de Fels.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.