Sejm Czterech Ziem

[ hebr. Waad Arba Arcot]

Funkcjonująca w latach 1581 - 1764 centralna instytucja samorządowa, reprezentująca wszystkie gminy żydowskie leżące na terenie Rzeczypospolitej. Sejm był unikalnym zjawiskiem w skali europejskiej.

Powołany został przez króla Stefana Batorego w 1581 r. Gromadził reprezentantów czterech ziem - Wielkopolski, Małopolski, Rusi Czerwonej i Wołynia. Celem zgromadzenia była dyskusja nad wysokością i poborem żydowskich podatów na rzecz państwa.

Sejm obradował zwykle 2 razy do roku - najczęściej w Lublinie, podczas słynnych jarmarków, ale również w Jarosławiu, czy w  Łęcznej.

Sejm stał się ważnym organem samorządowym, zasadniczo ograniczjąc możliwości gerencji w wewnętrzne sprawy gmin żydowskich ze strony władzy państwowej, czy innych czynników.

Sejm Czterech Ziem rozwiązany został w 1764 r. na Sejmie konwokacyjnym.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.