Białystok: Stary Kościół

Tak zwany Stary Kościół w Białymstoku to dawny kościół parafialny przylegający do katedry , zbudowany w latach 1617–1626 z fundacji Branickich, jednonawowy.

Jest niewielkich rozmiarów, na rzucie prostokąta, dawniej służył jako kościół obronny.

We wnętrzu zachowała się stara polichromia, sarkofagi Branickich, pomnik Jana Klemensa Branickiego i gobelin przedstawiający Izabelę Branicką.

Od strony fasady dwukondygnacyjna wieża z dwoma przylegającymi do niej półbasztami.

Piękny barokowy ołtarz z obrazem Wniebowzięcia NMP. Z lewej strony barokowa ambona oraz pomnik J.K.Branickiego ufundowany przez Izabelę Branicką w 1775 roku.

Zasadniczym elementem pomnika jest trumna z marmuru na cokole wsparta na dwóch gryfach. Na trumnie insygnia władzy hetmańskiej i stanu rycerskiego: buława, buzdygan z pióropuszem, tarcza i buńczyk.

Po prawej stronie pomnik z czarnego marmuru Stefana Mikołaja Branickiego zmarłego w 1709 roku i jego żony Katarzyny. Sarkofag otoczony kolumnami, wewnątrz znajdują się serca Stefana i Katarzyny. Z tej samej strony pomnik Izabeli Branickiej w formie obrazu gobelinowego ręcznej roboty wyobrażający wazon z kwiatami i obelisk wraz z medalionem Branickiej.

Pod kościołem znajdują się podziemia, które służyły jako magazyn broni w czasie powstania styczniowego.

Krypty grobowe odsłonięte w 1983 roku pod podłogą kościoła ukazały zwłoki bratanicy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego Katarzyny i jego siostry (żony Jana Klemensa Branickiego) Izabeli, właściwie Elżbiety, gdyż tak brzmiało jej prawdziwe imię.

W podziemiach jest też pochowany pierwszy metropolita białostocki arcybiskup Edward Kisiel.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.