Braniewo: kościół parafialny św. Antoniego

Kościół zbudowany został w latach 1830-38 według projektu Karola Fryderyka Schinkla. Jest to kościół halowy, późnoklasycystyczny, z dwoma wieżami od frontu. Do 1945 roku był kościołem ewangelickim. Gmina ewangelicka w Braniewie pierwszy raz została wymieniona w 1527. Powstała na nowo w 1773 r., a nabożeństwa odbywały się początkowo w ratuszu staromiejskim.

W 1786 r. adaptowano na zbór ratusz nowomiejski. W 1828 r. król pruski ofiarował pewne sumy na budowę świątyni, później prace realizowano z funduszy państwowych i składek gminy ewangelickiej. Kościół ocalał prawie niezniszczony z pożogi wojennej.

Świątynia od 1946 r. stała się kościołem parafialnym. Starosta braniewski przekazał go katolikom w styczniu 1946 roku. W czasie obchodów Tysiąclecia Chrztu Polski podjęto prace nad restauracją wnętrza kościoła i wykonano polichromie. Nawy boczne są zabudowane dwiema kondygnacjami empor wspartych na filarach. Przy północnej ścianie znajduje się ambona, wykonana według starego projektu w latach 1936—1938. Inne zabytki to drewniana chrzcielnica rokokowa z połowy wieku XVIII, krucyfiks późnogotycki w typie Drzewa Życia, z symbolami ewangelistów w medalionach.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.