Bytom: kościół Wniebowzięcia NMP

Został wybudowany w 1231 roku w stylu wczesnogotyckim. Do dziś zachowała się dwuprzęsłowa wczesnogotycka część nawy głównej z XIII w.

W 1432 r. husyci, którzy zajęli Bytom, splądrowali kościół. Po pożarze miasta w 1515 r. świątynię powiększono o późnogotycką część zachodnią z wieżą (gwiaździste sklepienie, renesansowe portale, duży krzyż ze szkoły Wita Stwosza) oraz nawy boczne. W latach 1565-1632 kościół znajdował się w rękach protestantów. W czasie wojny trzydziestoletniej został dwukrotnie obrabowany (1627, 1643).

Ostatnia większa przebudowa miała miejsce w latach 1852-1857. W wystroju pojawiły się wtedy elementy neogotyckie, została też podwyższona wieża kościoła. W krypcie kościoła znajduje się rodzinny grób hrabiów Henckel von Donnersmarcków.

Ciekawe jest archiwum parafialne, w którym najstarszy dokument pochodzi z XIV w. W kościele znajduje się obraz Matki Bożej, dawniej uważany za cudowny, obecnie jego kult zanikł. Namalowana farbami temperowymi na lipowej desce ikona Madonny Bytomskiej powstała około 1430 roku. Początkowo przedstawiała jedynie postacie Marii z Dzieciątkiem na gładkim złotym tle. Obraz znajdował się w głównym ołtarzu kościoła i był uznawany za cudowny.

Po wielkim pożarze miasta w 1515 roku, w wyniku którego zniszczeniu uległa także część kościoła mariackiego, obraz został odnowiony. Domalowano wówczas postacie św. Katarzyny i św. Agnieszki, a także dodano ozdobne tło. Ikona pozostawała w parafii do roku 1863 kiedy została przez księdza Józefa Szafranka przekazana nowowybudowanej kaplicy Św. Józefa w Szombierkach. Do kościoła WNMP obraz powrócił w 1973 roku, po konserwacji, której został poddany w latach 1970-1973.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.