chasydyzm

(hebr chasidim pobożni) mistyczny ruch religijno-społeczny w judaizmie. Zapoczątkowany przez Izraela bec Eliezera (1700-1760) z Podola, zwanego też Baalszemtow (w skrócie BeSzT - mąż dobrej sławy). Ruch rozpowszechnił jego uczeń Dow Ber z Międzyrzecza, zwany również Maggid (kaznodzieja).

Chasydyzm przeciwstawiał się judaizmowi rabinicznemu, głosił radość życia poprzez ekstazę religijną, taniec i śpiew. Główny nacisk kładziono na modlitwę.

Chasydzi rozwinęli własny rytuał religijny, maja też własne synagogi. Żyją często we własnych zamkniętych enklawach. We wspólnotach rolę przywódcy odgrywał cadyk.

Do II wojny światowej centrum chasydyzmu stanowiła Europa wschodnia, w Polsce wielka rolę odgrywały dwory cadyków w Bełżcu i Górze Kalwarii.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.