diabeł

(gr diabolos oszczerca) w judaizmie i chrześcijaństwie upadłe anioły, strącone przez Boga do piekła. Określenie używane zamiennie ze słowem szatan i demon.

W polskim folklorze diabeł bywa nazywany Czarnym, czartem lub borutą. Mieszka w opuszczonych ruinach, zaroślach, na bagnach. W noc św. Jana diabły odbywają razem z czarownicami sabaty na łysych górach. W opowieściach ludowych diabeł często występuje jako postać komiczna, dająca się wywieść w pole sprytnemu chłopu.

Przed diabłem chroniła woda święcona, znak krzyża, sól, różaniec, religijne napisy i obrazy.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.