diakon

(gr diakonos sługa) w starożytnym Kościele pomocnik biskupa zajmujący się opieką nad ubogimi i chorymi oraz posługą przy stołach (Dz 6,1-7). W późniejszych czasach duchowny niższych święceń, przygotowujący się do kapłaństwa. Na mocy uchwał Soboru Watykańskiego II diakonem może zostać również żonaty mężczyzna.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.