Dukla: kościół św. Marii Magdaleny

Rokokowy kościół św. Marii Magdaleny w Dukli został wybudowany w latach 1742-47 i ukończony w 1765 r. dzięki fundacji Jerzego Wandalina Mniszcha, marszałka nadwornego koronnego i jego żony Marii Amalii z Brűhlów. Wewnątrz znajduje się jeden z największych zabytków Dukli – nagrobek fundatorki dłuta Jana Obrockiego ze Lwowa.

Pierwotny kościół powstał w XV wieku – składał się z murowanego prezbiterium i drewnianej nawy. Spłonął jednak w 1738 r. Nowa świątynia powstała na zgliszczach starej.

Jednonawowa świątynia z trójbocznie zamkniętym prezbiterium i dwiema kopułowymi kaplicami przy nawie. Od zachodu znajduje się przedsionek, a przy prezbiterium przybudówki zakrystii. Świątynia pokryta jest dwuspadowym dachem z wieżyczką na sygnaturkę nad nawą. Sklepienie kolebkowe z lunetami na gurtach.

Kaplice są symetryczne, pokryte kopułami z latarniami, wewnątrz owalne.

Pilastry i wnęki arkadowe zdobione są rokokową, drewnianą i złoconą dekoracją. Iluzjonistyczna polichromia na sklepieniach również o charakterze rokokowym, wyszła spod pędzla Antoniego Stroińskiego w latach 1770-79. Na sklepieniu nawy głównej znajdują się sceny z Nowego Testamentu, w kaplicach – Starego.

Główny ołtarz powstał w latach 1772-73 na podstawie projektu Piotra Polejowskiego. Znajdują się w nim rzeźby Wiary, Nadziei i Miłości oraz św. Marii Magdaleny jako pokuty (dłuta Jana Obrockiego). Ołtarz prawy zawiera obraz św. Antoniego, a lewy – Wizję św. Jana z Dukli.

W kaplicy południowej znajduje się nagrobek Marii Amalii z Brűhlów Mniszchowej – jedno z wybitniejszych dzieł polskiej rzeźby rokokowej. Wykonał go z białego i czarnego marmuru Jan Obrocki (w 1773 r.). Zmarła przedstawiona jest w bogatym stroju dworskim, na sarkofagu.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.