Henryków: opactwo cystersów - kościół

Bazylika mniejsza Wniebowzięcia NMP i św. Jana Chrzciciela w Henrykowie powstawała przez 3 stulecia. Jej budowa rozpoczęła się w 1241 r., a zakończyła w pierwszej połowie XVI w.

W 1241 r. wybudowane zostało wczesnogotyckie prezbiterium, kaplice i transept, wiek później – gotycka nawa, a na początku XVI w. – dwie kaplice znajdujące się przy prezbiterium (późny gotyk).

Pod koniec XVII w. świątynia przebudowana została w stylu barokowym i wzbogaciła się o kolejne dwie kaplice i fasadę z kaplicą stanowiącą przedsionek. Około 1760 r. wybudowano kaplicę św. Marii Magdaleny, w której znajduje się nagrobek księcia Bolka II i jego żony Jutty.

Wystrój wnętrza pochodzi z przełomu XVII/XVIII stulecia – ma charakter barokowy i rokokowy. Renesansowo-barokowe stalle w prezbiterium zdobione są płaskorzeźbami ze scenami z życia Jezusa i Matki Bożej (powstały w latach 1702-10 w śląskiej snycerni).

Ołtarz główny pochodzi z 1684 r. W jego środkowej części znajduje się obraz „Boże Narodzenie według świętego Bernarda” pędzla Michała Willmanna.

Właśnie w Henrykowie zapisane zostało pierwsze zdanie w języku polskim: Day, ut ia pobrusa, a ti poziwai (Daj, ja będę mełł, a ty odpocznij). Jego autorem był opat Piotr – twórca kroniki opactwa, tzw. „Księgi henrykowskiej” (1268-73).

W ołtarzu bocznym znajduje się figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, zwana „Matką Języka Polskiego”. W 1952 r. została ona koronowana koronami biskupimi.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.