Iwo Odrowąż

Biskup krakowski. To on sprowadził do Polski zakon dominikanów. Czczony jako błogosławiony; jego kult szerzył się zwłaszcza w XV i XVII w.

Urodził się między 1170 a 1180 r. w Końskich. Ukończył teologię w Paryżu. Po powrocie do kraju został kanonikiem kapituły krakowskiej i kanclerzem księcia Leszka Białego. Zaangażował się w działalność polityczną i reformę Kościoła w Polsce.

Działalność tę kontynuował również po powrocie z Bolonii, gdzie studiował prawo.

W 1215 r. był członkiem delegacji polskiej na Sobór Laterański.

W 1218 r. wybrany został biskupem krakowskim.

W latach 1219-20 przebywał w Rzymie. Tam przekonał św. Dominika do sprowadzenia dominikanów do Polski. Grupę towarzyszy z Jackiem Odrowążem na czele skierował do nowicjatu w Bolonii. Tych właśnie pierwszych braci osiedlił przy kościele św. Trójcy w Krakowie.

W 1223 r. złożył do Stolicy Apostolskiej prośbę o zwolnienie z biskupstwa, gdyż pragnął poświęcić się życiu zakonnemu. Prośba ta jednak została odrzucona.

Zabiegał o wprowadzenie w Polsce podstawowych reform gregoriańskich, m.in. celibatu duchownych, czy kanonicznej elekcji biskupów. Fundował kościoły i klasztory, zabiegało przyznanie biskupstwu krakowskiemu statusu metropolii.

Zmarł w 20 czerwca lub 21 sierpnia w Borgo k. Modeny podczas podróży do Rzymu. Pochowany jest w [[kościele św. Trójcy w Krakowie|@@krakow_kosciol i klasztor_dominikanow]].

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.