Janów Lubelski: objawienia maryjne

Pierwsze udokumentowane i później potwierdzone objawienie miało miejsce 2 listopada 1645 roku. Maryja ukazała się bednarzowi, Wojciechowi Boskiemu, który w drodze do kościoła na jutrznię ujrzał postać Matki Bożej trzymającej dwie zapalone świece i towarzyszących jej dwóch aniołów. Matka Boża powiedziała:

„Jest wola Boska, ażeby się tu chwała Jego – na tym miejscu –

i pamiątka moja odprawiała”.

Ponowne objawienie Wojciechowi Boskiemu, podobne w szczegółach do poprzedniego, miało miejsce 8 grudnia 1645 roku.

Z kolei w 1646 r. dwaj rybacy, łowiący nocą ryby w stawie, ujrzeli coś co wyglądało jak „procesja jakoby anielska w białych szatach i wielkiej jasności i śpiewanie jakieś wdzięczne”.

W tym samym jeszcze roku 1646 przybyła do Białej specjalna komisja, która po zbadaniu wszystkich relacji, także o łaskach i uzdrowieniach tu otrzymanych, uznała na tym miejscu nadprzyrodzoną interwencję Boga przez pośrednictwo Matki Bożej.

W latach 1647–1648 zbudowano drewnianą kaplicę pod wezwaniem Matki Boskiej Niepokalanej, w której umieszczono prawdopodobnie już wtedy obraz Matki Bożej Łaskawej darowany przez Zamoyskich. Wkrótce okazało się, że kaplica ta jest zbyt mała, by pomieścić licznie gromadzących się pielgrzymów, stąd też ordynat Jan Zamoyski zdecydował o fundacji w miejscu objawień drewnianego kościoła i klasztoru, które postanowił oddać zakonowi dominikańskiemu .

Wzrastająca nieustannie sława miejsca objawień i cudownego obrazu Matki Bożej Łaskawej, sprawiła, że w 1694 roku rozpoczęto budowę nowego murowanego zespołu sakralnego.

Kult Maryi jest wciąż żywy w sanktuarium, świadczą o tym m.in. liczne powołania kapłańskie i zakonne, które rodzą sie w tym miejscu.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.