Kielce: klasztor na wzgórzu Tarczówka

Początki budowy klasztoru sięgają 1622 r., kiedy to Kielce ominęła pustosząca kraj zaraza. Wtedy to bp krakowski Marcin Szyszkowski jako wotum dziękczynne za uratowanie miasta obiecał wystawić kaplicę na pobliskim wzgórzu. Akt erekcyjny wydano 2 maja 1624 r., a już w 1628 r. ukończono budowę kościoła, którego patronem został św. Karol Boromeusz (przyjaciel fundatora z czasów jego pobytu we Włoszech).

W latach 1629-1631 w pobliżu kościoła wybudowano klasztor, w którym osiedli bernardyni. W 1655 r. klasztor został doszczętnie zrabowany podczas potopu szwedzkiego. W 1864 r., za pomoc powstańcom styczniowym, władze carskie rozwiązały klasztor zostawiając w nim jedynie wikariusza ks. Kolumbina Tomaszewskiego, zmarłego w 1914 r.

Nie wojny jednak poczyniły największe szkody, lecz warunki atmosferyczne i upływ czasu. Gruntowną restauracje obiektów połączoną z przebudową niektórych fragmentów przeprowadzono dopiero w latach 1901-1907. W roku 1957 klasztor przeszedł w ręce księży pallotynów , którzy zajmują go do dziś, prowadząc tu nowicjat i parafię.

W klasztorze warto zobaczyć:

• Figurę św. Barbary, patronki górników. Rzeźba wykonana została z jednej bryły rudy ołowiu (galeny), znalezionej przez miejscowego górnika Hilarego Malę. Marmurową tablicę z wykutą historią opowiadającą powstanie rzeźby jak i samą rzeźbę można zobaczyć w kaplicy przy kruchcie kościelnej.
• Dwie wieże kościelne (dzwonnica i sygnaturka) ozdobione barokowymi hełmami, uważanymi za najpiękniejsze z kieleckich kościołów.
• Barokowe schody z kamienną balustradą prowadzące do kościoła.
• Barokowy ołtarz główny wykonany z marmuru chęcińskiego.
• Rokokowe wyposażenie kościoła, m.in. ołtarze boczne, drewniane chór i ambona.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.