Kraków: kościół Św. Trójcy i klasztor dominikanów

Położony przy placu Dominikańskim i ul. Stolarskiej. W 1221 r. biskup Iwo Odrowąż sprowadził dominikanów z Bolonii do Krakowa i powierzył im kościół św. Trójcy. Na miejscu tego małego romańskiego kościoła ukończono w 1 połowie XV w. budowę gotyckiej, trójnawowej bazyliki.

W 2 połowie XIV i XV w. wzniesiono, wzdłuż naw bocznych i prezbiterium, kaplice rodzinne i cechowe, przebudowywane w XVI i XVII w. W XVII w. powstały grobowe kaplice kopułowe: Myszkowskich, Lubomirskich, Zbaraskich i św. Jacka . Ta ostatnia, zbudowana na wzór kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu należy do najwybitniejszych dzieł sztuki w Polsce; zdobią ją stiuki Baltazara Fontany, polichromia Karola Dankwarta z Nysy oraz obrazy Tomasza Dolabelli z 1 połowy XVII w. Wyróżnia się też kaplica Matki Bożej Różańcowej wzniesiona jako wotum za wiktorię wiedeńską.

Do kościoła przylegają zabudowania klasztorne skupione wokół trzech wirydarzy-dziedzińców, wznoszone od XIII w. Wśród nich znajdują się: romański refektarz z portalem ozdobionym plecionką, ze śladami polichromii i malowidłami z XV i XVI w., kapitularz, wzniesiony w 2 połowie XIII w., przebudowany w XV w. z rzeźbionymi zwornikami sklepiennymi, budynek dawnej furty (XIII w.) i dawna biblioteka - w XIX w. siedziba gimnazjum św. Jacka.

W gotyckich krużgankach pierwszego wirydarza zachowały się różne pomniki, nagrobki, tablice epitafijne, obrazy ilustrujące dzieje zakonu oraz niezwykła galeria rzeźby sepulkralnej.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.