Kraków: kościół św. Marka

Kościół ufundował w 1263 r. książę krakowski Bolesław Wstydliwy dla sprowadzonych z Pragi zakonników reguły św. Augustyna, w Polsce zwanych Markami (od imienia patrona) lub Rogaczami (od kształtu noszonych kapeluszy).

Budowa kościoła trwała do 2 połowy XV w. W XVI i XVII w. gotycki kościół rozbudowano, od strony południowej dostawiono wieżę - dzwonnicę, kruchtę i dwie kaplice: św. Zofii i Matki Bożej Pocieszenia.

Na początku XIX w. klasztor z kościołem przejął rząd austriacki i w 1807 r. przekazał go księżom emerytom przeniesionym tutaj ze szpitala św. Ducha.

W latach 1894-1896 kościół odnowiono. Część klasztoru w latach trzydziestych XX w. zburzono i przebudowano na sklepy od strony ulicy Sławkowskiej. Ołtarz główny w kościele wykonał około 1618 r. warsztat krakowskiego snycerza Baltazara Kuncza. Zwraca uwagę XV-wieczna rzeźba Ukrzyżowanego Chrystusa, która według legendy miała przemówić do Michała Giedroycia. Czyny i pobożność tego zakonnika, żyjącego w XV w., rozsławiły krakowski konwent Marków. W kościele znajduje się jego nagrobek oraz Giedroycianum - sanktuarium gromadzące pamiątki po zakonniku. Rzeźbę Michała Archanioła ze smokiem wykonał artysta z kręgu znakomitego rzeźbiarza Baltazara Fontany. Do rzadkości należy rokokowa ambona z 2 połowy XVIII w. w kształcie godła zakonu Marków - serce z krzyżem unoszone przez anioła.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.