Krynki: ruiny Wielkiej Synagogi

Synagoga Główna lub Wielka zbudowana w 1756 roku po pożarze drewnianej z 2. połowy XVII wieku. Była w Krynkach główną bożnicą, czynną tylko w soboty oraz w ważniejsze święta religijne i państwowe.

Przed domem modlitwy znajdował się niewielki plac, na którym odbywały się jarmarki. W synagodze znajdował się jeden z największych i najwspanialszych zbiorów synagogaliów.

Synagoga została zbudowana w stylu klasycystycznym, wymurowana i otynkowana na rzucie prostokąta zbliżonego do kwadratu. Ma dwie kondygnacje. Była to budowla podpiwniczona, jednonawowa z szerokimi przedsionkami i dwoma przybudówkami dla kobiet. Usytuowana centralnie na rogu ulicy Garbarskiej i Zaułku Szkolnego, w odległości około 100 metrów od rynku.

1 lipca 1941 roku podobnie jak i inne bożnice w Krynkach splądrowana i przemianowana na cele magazynowo-militarne. W okresie okupacji niemieckiej użytkowana była jako magazyn wojskowy i warsztat remontowy czołgów. W 1944 roku wysadzona częściowo w powietrze. Obiekt nie uległ całkowitemu zniszczeniu, potężne mury przetrwały. W 1971 roku obiekt został wysadzony w powietrze po raz drugi, tym razem skutecznie. Przestał istnieć jeden z najciekawszych obiektów sakralnych wyznawców mozaizmu w regionie.

Pozostały jedynie częściowo ściany sali głównej zbudowane z zarysami obszernej sali modlitw, dwóch bocznych babińców, przedsionka i dwóch pomieszczeń narożnych.

Dziś przy zbiegu ulic Garbarskiej i Zaułka Szkolnego możemy oglądać tylko potężne, zarośnięte pokrzywami i krzakami fundamenty, służące okolicznym mieszkańcom za śmietnisko, chociaż w ostatnim czasie ruiny nieco uporządkowano i odsłonięto.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.