Łazówek: sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia

Sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia w Łazówku związane jest z tradycją, która podaje, że w połowie XVI wieku dziedziczka z Łazowa spacerując, zobaczyła na wielkim kamieniu, wśród jasności Najświętszą Maryję Pannę i usłyszała głos, aby tutaj często przychodziła na modlitwę.

W miejscu tym, oddalonym od Łazowa o ok. 2 km, ówczesny dziedzic zbudował pierwszy drewniany kościół, obudowując nim czczony przez wiernych kamień. Umieszczono na nim obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, który zasłynął licznymi łaskami.

W latach 1772-1875 kościół w Łazówku był świątynią unicką, a od 1875 do 1919 roku była tu cerkiew prawosławna. W początkach sierpnia 1913 roku kilku duchownych prawosławnych, zakonnic i strażników wyjęło z ołtarza Cudowny Obraz, a na jego miejsce wstawiło kopię.

Obraz Matki Boskiej przewieziony został do klasztoru w Wirowie. W 1915 roku zakonnice opuszczając Wirów, wywiozły Cudowny Obraz w głąb Rosji. W okresie międzywojennym trwały poszukiwania Cudownego Obrazu w Rosji i w Rumunii. Skończyły się one jednak niepowodzeniem.

W latach 1983-1987 wzniesiono w Łazówku murowaną świątynię według projektu Ryszarda Wądołowskiego, której patronuje Matka Boża Pocieszenia. W lewej bocznej nawie znajduje się wierna kopia pierwszego obrazu wykonana przez prof. Edwarda Jarmosiewicza z Bezwoli, która została uroczyście intronizowana przez biskupa Jana Mazura 20 maja 1977 roku.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Zobacz także:

• Łazówek: ołtarz