Leżajsk: organy

Organy leżajskie, znajdujące się w bazylice Zwiastowania NMP w Leżajsku pochodzą z drugiej połowy XVII stulecia. Są jednym z najcenniejszych europejskich zabytków tego typu.

Budowę organów rozpoczął w 1680 r. Stanisław Studziński z Przeworska z fundacji rodziny Potockich. Prace zostały przerwane w 1682 r. i wznowione przez Jana Głowińskiego z Krakowa (trwały 1686-93). W latach 1903-05 organy zostały przebudowane przez Aleksandra Żebrowskiego, w końcu lat 60. XX wieku ponownie otrzymały brzmienie barokowe.

W istocie organy składają się z trzech niezależnych instrumentów ustawionych w trzech nawach. Jednocześnie może na nich grać trzech organistów. Największy instrument znajduje się w nawie głównej, dwa mniejsze – w nawach bocznych.

Organy mają trakturę mechaniczną i 75 głosów. Dodatkowo wyposażone są m.in. w efekty głosu kukułki, bębna i świergotu ptaków. Na szczycie prospektu organowego znajduje się ruchomy orzeł, który porusza skrzydłami i kłania się przed Najświętszym Sakramentem.

Organy mają również rzadko spotykany głos pedałowy – subkontrabas.

Piszczałki wykonane są z drewna, bambusa lub metalu. Największa z nich ma ponad 10 metrów długości.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.