Lublin: kościół powizytkowski

Pierwszą świątynię, która była właściwie kaplicą p.w. NMP i św. Barbary zbudował w 1396 wójt lubelski Wawrzyniec wraz z Radą Miejską na gruncie ofiarowanym przez wdowę imieniem Woyczecha.

Fundację zatwierdził i kaplicę poświęcił bp krakowski Piotr Wysz.

Miejsce to wykorzystał Władysław Jagiełło wystawiając w latach 1412-26 w stylu gotyckim obecny kościół oraz klasztor (dwa: jeden po stronie południowej świątyni dla sióstr, drugi - po północnej dla braci z Zakonu św. Brygidy ).

Był to ze strony króla dar wdzięczności Bogu za zwycięstwo grunwaldzkie. Miejscowa tradycja utrzymuje, że przy budowie pracowali jeńcy krzyżaccy. Odpowiedni dokument fundacyjny król wydał w Krasnymstawie 1 kwietnia 1426 roku.

Do Lublina przybyły siostry, bracia oraz kapłani brygidzi z Gdańska narodowości niemieckiej. Później konwent zapełnił się Polakami i Polkami, nabierając charakteru polskiego i elitarnego. W katalogu sióstr są nazwiska: Sobieskich, Ossolińskich, Snopkowskich, Kochanowskich, Jastkowskich, Rzewuskich, Firlejów, Paców itp.

Konwent męski brygidów uległ likwidacji w końcu XVI w. pod wpływem reformy trydenckiej.

Konwent żeński zamknął minister W.R.iO.P. Stanisław Kostka Potocki w 1819 r., uzyskawszy uprzednio zgodę umierającego metropolity warszawskiego Franciszka Skarbek Malczewskiego. Wprawdzie brygidki pozostały, ale bez prawa przyjmowania nowicjuszek. Ostatnia brygidka Dorota Choińska zmarła w 1870 r.

Od 1835 r. w klasztorze zamieszkały i przejęły administrację wizytki . Opuściły Lublin w 1882 r. po kasacie. Od tej pory kościołem władają księża rektorzy.

Po I wojnie światowej klasztor otrzymały ss. Urszulanki UR.

Obecną świątynię wzniesiono na pocz. XV w. w stylu gotyckim, który zniekształcono w czasie odnawiania.

Budowla uległa poważnie dewastacji m.in. w czasie wojen szwedzkich. Na początku XX w. mocno zniszczony kościół całkowicie odbudował ks. Jan Władziński (zakończenie robót w 1934 r.).

Obecnie istniejąca przy świątyni wieża została wybudowana dopiero w XVI w. Podwyższono ją w wieku następnym. W tym też czasie wzniesiono zakrystię. Charakterystyczny jest podział wnętrza na dwie niesymetryczne nawy. Pierwotnie wnętrze było kryte stropem płaskim, w XVI w. nad nawami zastąpiono je sklepieniem żebrowym, gotyckim, a nad prezbiterium - renesansowym z rzeźbionymi medalionami.

W prezbiterium w zabytkowych stallach na oparciach siedzeń malowane obrazy z życia św. Brygidy. Ołtarz główny w stylu neogotyckim (pocz. XX w.), z obrazami św. Brygidy i Objawienia Pana Jezusa siostrze wizytce. Na ołtarzach bocznych - w prawej nawie (drewniany, neogotyk) obraz św. Józefa i bł. Wincentego Kadłubka. W kaplicy obok zakrystii drewniany ołtarz neogotycki. W kaplicy, za wejściem z prawej nawy, murowany ołtarz św. Barbary.

Źródło: www.kuria.lublin.pl

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.