Nysa: dzwonnica

Obok kościoła pw. św. Jakuba i Agnieszki wznosi się okazała, czterokondygnacyjna wieża – dzwonnica. Powstała początkowo z fundacji bp. Rudolfa v. Rüdesheim. W roku 1474 rozpoczęto budowę, która trwała z przerwami aż do roku 1548, jednak nigdy nie została ukończona i taka też pozostała wieża do dziś.

Zbudowana na planie kwadratu z cegły obłożonej kamienną wykładziną, przy narożach wzmocniona jest silnie występującymi skarpami. Uwagę zwraca piękna dekoracja rzeźbiarska, dzieło nieznanych nam dzisiaj kamieniarzy. Wnętrze dzwonnicy zabudowane było drewnianą więźbą, na poszczególnych piętrach wisiały dzwony. Do czasów I wojny światowej było ich osiem. Wśród nich największy „św. Jakub”, ważący 8200 kg, odlany w Nysie w 1494 roku przez nyskiego ludwisarza Bartłomieja Lindenradta.

Rekwizycje wojenne pozbawiły dzwonnicę dzwonów, pozostał tylko „św. Jakub”, który stopił się w czasie pożaru dzwonnicy w 1945 roku. W latach pięćdziesiątych XX w., z resztek stopionego dzwonu odlano dwa nowe dzwony.

Obecnie na czwartej kondygnacji znajduje się dziewięć dzwonów oraz zegar z kurantem ufundowany w 2003 roku przez Radę Miejską i Burmistrza Nysy. W dzwonnicy znajduje się też ekspozycja tzw. Skarbu św. Jakuba .

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.