Nysa: szkoła muzyczna

Obecny budynek szkoly muzycznej to dawne seminarium św. Anny. Budowla jest najstarszym zachowanym elementem potężnego założenia architektonicznego, powstałego dzięki uposażeniu biskupa Karola Habsburga dla zakonu jezuitów, którzy przybyli do Nysy w 1622 roku.

Plany fundatora obejmowały wybudowanie przy Rynku Solnym oraz w jego okolicach nowego kościoła, budynków kongregacji zakonnej, konwiktu, seminarium, a nawet uniwersytetu. Obecny budynek Seminarium św. Anny, powstały na miejscu skromniejszego wcześniejszego, pochodzi z lat 1656-57; jego wznoszeniem kierował Melchior Werner.

Architektura budowli ujawnia ówczesny przełom stylistyczny, dokonujący się w przejściu od późnorenesansowego manieryzmu ku założeniom wczesnego baroku. Budowlę wzniesiono na planie podkowy, w której nowym elementem była trójkondygnacyjna, mocno wydłużona fasada wzdłuż pierzei Rynku Solnego.

Zachowane skrzydło południowe powstało w wyniku przebudowy ciągu renesansowych kamienic, pozostałością skrzydła północnego jest zachowany mur z bramą wjazdową. Budynek, w wyniku przebudowy w XIX wieku w związku z przeznaczeniem na fabrykę broni, a później na magazyn, zatracił - zwłaszcza w partiach wewnętrznych - większość cech zabytkowych; jedną z nielicznych cennych pozostałości dawnego założenia jest ciąg nieregularnych krużganków w przyziemiu od strony dziedzińca.

Od 1969 roku Seminarium św. Anny jest siedzibą Państwowej Szkoły Muzycznej w Nysie.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.