Odrzykoń: ruiny zamku

Zamek w Odrzykoniu, czyli Zamczysko Kamieniec (pow. krośnieński) zbudował w XIV w. Kazimierz III Wielki. Wcześniej prawdopodobnie istniała w tym samym miejscu drewniana warownia. Początkowo był to zamek królewski, strzegący południowych ziem polskich.

W 1402 r. Władysław Jagiełło w nagrodę za męstwo w wojnie z Krzyżakami nadał zamek Klemensowi z Moskarzewa, protoplaście rodu Kamienieckich. W połowie XV stulecia budowla została rozbudowana o zamek dolny, a w połowie XVI wieku przybrała ostateczny, renesansowy kształt.

Właśnie wtedy zamek wyższy kupili Skotniccy, a zamek dolny - główny bankier króla Zygmunta I, Seweryn Boner. Jego spadkobiercami zostali Firlejowie. Między dwiema sąsiadującymi rodzinami toczyły się nieustanne i długotrwałe spory o studnię, mur graniczny, kaplicę i pola. Ten konflikt stał się zresztą kanwą do „Zemsty” Aleksandra Fredry (który nota bene sam był jednym z późniejszych spadkobierców).

Od 1630 r. zamek w całości przeszedł na własność Firlejów, a potem Mniszchów, Bogatków, Jabłonowskich, Fredrów i Szeptyckich.

Jednak w końcu XVII stulecia budowla popadała stopniowo w ruinę, szczególnie po najeździe księcia siedmiogrodzkiego Jerzego II Rakoczego. Mury opustoszały i zamieniły się na magazyny.

W 1796 r. nad okolicą przeszła potężna zawieja, która zerwała dach. To był koniec zamku. Kamieni, z którego był zbudowany użyto m.in. do wznoszonej właśnie świątyni w Korczynie.

Poza Fredro zamek w Odrzykoniu uczynił miejscem swej twórczości także S. Goszczyński w powieści z 1824 r. „Król zamczyska”. Z zamkiem związana jest też legenda o dzikim zbóju.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.