Pieranie: Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej

Monumentalna drewniana świątynia, zabytek klasy zerowej, została wzniesiona w latach 1732-1743. W 1736 roku, cieśla Krzysztof wraz z pomocnikiem Janem Klimandem, od strony zachodniej kościoła wybudowali dwie 40-metrowe barokowe wieże, kryte kopulastymi hełmami. W dokumentach z tamtego okresu czytamy, że z powodu bardzo złego stanu konstrukcyjnego ich rozbiórki dokonano w 1853 roku na polecenie władz pruskich.

Mimo tego "okaleczenia", ogromna, jedna z największych w Polsce, kryta gontem, trójnawowa bazylika zaskakuje i olśniewa nie tylko wielkością, ale również stylem, smakiem i pięknem.

Centralne miejsce prezbiterium zajmuje drewniany, pozłacany ołtarz w stylu regencyjnym z 1732 roku, wyposażony w marmurową mensę, konsekrowaną w 1911 roku, przez biskupa gnieźnieńskiego Wilhelma Kloskego. Ołtarz zbudowany jest z trzech kondygnacji – najwyższa z inicjałem Maryi w otoczeniu obłoków, zwieńczona jest wachlarzem promieni. Po bokach znajdują się rzeźby dwóch aniołów. W części środkowej znajduje się rzeźba gołębicy symbolizującej Ducha Świętego w kwadratowym obramowaniu, którego boki opasane są półkolami tworzącymi kształt krzyża. Dolna część oddzielona jest gzymsem wspartym na dwóch kolumnach, między którymi we wnękach znajdują się rzeźby świętych biskupów: Wojciecha - głównego patrona Polski i archidiecezji gnieźnieńskiej, a także Mikołaja - patrona pierańskiej świątyni.

Największym skarbem bazyliki pierańskiej jest obraz Madonny z Dzieciątkiem. Na desce lipowej o wymiarach 68 x 99 cm wykonał go prawdopodobnie Bernard z Mochowic.

Obraz cieszył się tak wielką czcią parafian i licznych pielgrzymów. 2 lipca 1722 roku biskup włocławski Wojciech Bardziński ukoronował obraz złotymi koronami ufundowanymi przez Władysława z pobliskich Konar. Według Katarzyny Hewner - autorki książki zatytułowanej "Sanktuarium Maryjne w Pieraniu" obraz pierański był koronowany jako drugi w Polsce, zaledwie 5 lat po Jasnogórskim. 3 września1967 roku odbyła się druga koronacja obrazu Matki Boskiej Pierańskiej, której dokonał na mocy dekretu Papieża Pawła VI, Sługa Boży, "Niewolnik Maryi" Kardynał Stefan Wyszyński. Kult Maryjny znalazł swój wyraz w "Bractwie Niepokalanego Poczęcia NMP Niewolników i Sług Maryi" erygowanym w 1721 roku, przez papieża Innocentego XIII, do którego należeli m.in. sam papież Innocenty XIII, arcybiskup gnieźnieński Stanisław Szembek, król August II Mocny, król Stanisław Leszczyński, król francuski Ludwik XV i jego żona Maria z Leszczyńskich, papież Klemens XII, wielu kanoników, proboszczów oraz wikariuszy z okolicznych parafii. Oznaką przynależności do Bractwa był Szkaplerz Niepokalanego Poczęcia. W I połowie XVIII wieku rozkwit kultu był tak wielki, iż zrodził legendę która "mówi", że ściany kościoła mimo trzykrotnego opasania ich grubymi łańcuchami rozszerzają, przesuwają się w cudowny sposób, aby Maryja mogła przyjąć pod dach swego domu wszystkie swoje dzieci.

Więcej: www.pieranie.k9.pl

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.