Pińczów: zespół zabytkowy dawnego klasztoru paulińskiego

Paulinów sprowadził do Pińczowa biskup krakowski Zbigniew Oleśnicki w r. 1436 (Przybyło ich wtedy do miasta pięciu). W XVI w. w mieście zatryumfowała reformacja i zakonnicy musieli je opuścić. Lata 1550-1586 spędzili w pobliskim Wierciczowie, przy tamtejszym kościółku. Powrócili do miasta po rekatolizacji i zajęli się dawnymi obowiązkami wobec parafii i szkoły. Od 25 lipca 1647 r. do 10 maja 1650 r. przeorem w klasztorze był ks. Augustyn Kordecki (zm. 1673), znany jako obrońca Jasnej Góry, obleganej przez Szwedów w końcu 1655 r. W roku 1784 zakonnicy zostali usunięci z Pińczowa ponownie, tym razem przez dziedzica Franciszka Wielopolskiego. Kulis tej sprawy nie znamy, nie pomogło konwentowi nawet odwołanie się do prymasa Michała Poniatowskiego. Wrócili dopiero w roku 1800 i pozostawali w mieście do kasaty klasztoru w 1819 r. Opuszczone majątki przejęły władze Królestwa Polskiego. Część klasztornego księgozbioru Bogusław Linde wywiózł do biblioteki uniwersyteckiej w Warszawie.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.