Piotr Skarga

(1536-1620)

Piotr Skarga (nazwisko rodowe Powęski) urodził się w 1536 r. w Grójcu pod Warszawą. W 1552 wstąpił do Akademii Krakowskiej. Z powodów finansowych przerwał naukę i kierował szkołą przy kolegiacie św. Jana w Warszawie. Wybrał stan duchowny, święcenia otrzymał w 1564 r. Pięć lat później rozpoczął jezuicki nowicjat w Rzymie oraz studia w Kolegium Rzymskim. Po dwóch latach wrócił do Polski. Pracował w Pułtusku, we Lwowie, Jarosławiu, Warszawie, Płocku i Wilnie.

Zasłynął jako gorliwy kaznodzieja. Był autorem największych bestsellerów I Rzeczpospolitej – "Żywotów Świętych", (za życia doczekał się 25 wydań) oraz Kazań Sejmowych.

W 1579 został pierwszym rektorem Akademii Wileńskiej.

W Krakowie, do którego przybył w roku 1584, założył Arcybractwo Miłosierdzia Bogarodzicy, Bank Pobożny, udzielający bezprocentowych pożyczek oraz Skrzynkę św. Mikołaja gromadzącej posagi dla ubogich panien. Tu nadano mu przydomek „Skarga”, gdyż pisał skargi ubogim analfabetom.

Od roku 1588 był królewskim kaznodzieją na dworze króla Zygmunta III. Głosił kazania wobec króla, dworu, na 15 sejmach. Był orędownikiem Unii Brzeskiej, którą opisał w 1597 r. w dziele "Synod Brzeski".

Zmarł w Krakowie w 1612 r.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.