Piotrków Trybunalski: zespół klasztorny oo. bernardynów

Wczesnobarokowy klasztor ojców bernardynów w Piotrkowie Trybunalskim (powiat Piotrków, gmina Piotrków, archidiecezja łódzka) został erygowany w 1624 roku z inicjatywy i fundacji rodu Starczewskich.

Na miejsce budowy wybrany został plac poza murami miasta, na tzw. Łysej Górce, która należała do piotrkowskich mieszczan. Już w roku 1657 podczas oblężenia Piotrkowa przez wojska szwedzkie, zespół klasztorny splądrowali i znacznie uszkodzili podopieczni Karola Gustawa.

Zespół klasztorny składa się z następujących części: kościoła Matki Boskiej Anielskiej i św. Krzyża (XVII wiek), budynku klasztoru (od zachodniej strony kościoła – dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie czworoboku z wirydarzem) i barokowej bramy (zdobionej figurami bernardynów).

Na przykościelnym cmentarzu stoi figura Matki Boskiej (1779 r.), nagrobek Jana Karola Hildebrandta (1827 r.) i kolumna z figurą św. Antoniego (1856 r.) – wcześniej stojąca przed bramą ogrodzenia.

Bernardyni byli również właścicielami ogrodu, który po kasacie stał się parkiem miejskim (obecnie przyjął imię Jana Pawła II, stoi na nim pomnik papieża Polaka).

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.