Płock: katedra

Katedra pw. Wniebowzięcia NMP uważana jest za najstarszą budowlę sakralną na Mazowszu. Położona jest na Wzgurzu Tumskim, wysokiej skarpie nadrzecznej.

Podstawowy zrąb świątyni wzniesiono w latach 1134-1144. Pierwszy kościół istnial jednak prawdopodobnie na tym miejscu już w XI w.

W XV w. mialy miejsce duże przebudowy świątyni - dostawiono wówczas wieże. W XVI w. włoscy architekci niemal całkowicie rozebrali budowlę romańską tworząć renesansową świątynię, a oś kościoła przesunęli na południe.

W latach 1901-1903 ponownej romanizacji świątyni dokonał Stefan Szyller.

Katedra jest miejscem spoczynku władców polskich i książąt mazowieckich. Spoczywają oni w Kaplicy Królewskiej, na przedłużeniu jednej z bocznych naw świątyni.

Wśród elementów wystroju, oprócz cennych zabytków sztuki sepulkralnej można odnaleźć wiele elementów związanych z Polską i Mazowszem. W prezbiterium znajdują się kopie cudownych wizerunków Maryi z Częstochowy, Ostrej Bramy, Berdyczowa i Skępego oraz wizerunki dwudziestu ośmiu polskich świętych i błogosławionych.

Jednym z najcenniejszych zabytków katedry są Drzwi Płockie.

żródło: A.Dylewski, Świątynie Polski, Warszawa 2004.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.