pogrzeb

Obrzęd grzebania zwłok ludzkich, połączony z zasady z mszą św. za duszę zmarłego.

Ceremonie żałobne w kościele lub kaplicy cmentarnej odprawia się przy trumnie ustawionej na katafalku. W dawnej Polsce w zamożnych rodzinach kultywowano zwyczaj stawiania castrum doloris i ozdabiania trumny portretem. Kondukt żałobny na cmentarz prowadzi kapłan ubrany w czarną kapę. Następnie odmawia on nad grobem specjalne modlitwy. Pogrzeb tradycyjnie kończy śpiew antyfony maryjnej Salve Regina i modlitwy Anioł Pański.

Z pogrzebem były związane liczne obyczaje: zamykanie oczu zmarłemu (żeby nie rzucił uroku na żywych), wkładanie do trumny najpotrzebniejszych drobiazgów (żeby nie wrócił po nie).

W szlacheckich rodzinach podczas pogrzebu wjeżdżał do kościoła rycerz w zbroi (tzw. kiryśnik) i kruszył przy katafalku kopię zmarłego, rzucał ją na podłogę, a potem sam spadał z konia z wielkim hukiem. Szczególnym obyczajem staropolskim było ubieranie nieboszczyka w habit zakonu, z którym był związany np. jako dobroczyńca.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.