Pożdżenice: kościół św. Kazimierza i św. Barbary

Drewniany kościół w Pożdżenicach (pow. bełchatowski, arch. łódzka) wybudowany został w XVIII stuleciu. Historia tutejszej parafii sięga 1622 r.

W grudniu 1622 r. konsekrowany został drewniany kościół parafialny, ufundowany przez Barbarę i Wojciecha Wężyków Gomolińskich. Konsekracji dokonał proboszcz Mikołaj Starzyński, infułat łaski, kanonik gnieźnieński.

Pierwotna świątynia została rozebrana pod koniec XVIII lub nawet na początku XIX wieku. Istnieją dwie wersje tej historii. Według pierwszej pod koniec XVIII stulecia nowy kościół ufundował kasztelan sieradzki Henryk Miączyński, dziedzic z Pożdżenic. Druga teoria mówi, że obecna budowla stanęła dopiero w połowie XIX wieku.

Orientowany, jednonawowy kościół o konstrukcji zrębowej. Strop płaski. Dach dwuspadowy z wieżyczką na sygnaturkę.

Wewnątrz m.in. ambona, ołtarze, lichtarz, gotycki krucyfiks i chrzcielnica – wszystko z XVII wieku. Krzyż ołtarzowy pochodzi z 1864 r., a sam ołtarz główny zdobiony jest rzeźbami świętego Wojciecha i Stanisława. Ołtarze boczne są koloru czarnego – na znak żałoby narodowej. Ołtarz główny pierwotnie miał kolor niebieski.

Około 1867 r. świątynia została kościołem filialnym parafii w Wygiełzowie. Ponownie parafię w Pożdżenicach erygowano w 1958 r.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.