Prószków: kościół ewangelicki

Dziś po ewangelikach pozostał już tu tylko pusty zbór, budynek plebanii i malutki cmentarz.

Protestancka gmina wyznaniowa istniała w Prószkowie już w XVII w., jednak napór kontrreformacji, „Wojna Trzydziestoletnia” i niechęć hrabiów Prószkowskich - zdeklarowanych katolików - rozproszyły wiernych. Szanse na odrodzenie pojawiły się wraz ze śmiercią ostatniego z Prószkowskich i przejściu miasteczka pod zarząd królewski - w roku 1783. Pomyślniejszą koniunkturę wykorzystał zarządca majątku Fryderyka Wielkiego, radca Jana Bogumił Leopold - siła sprawcza organizacji ewangelików w Prószkowie.

Pierwsze kazania odbywały się u niego w domu - radca wyposażył jeden z pokoi w ołtarz i ławki, a wobec braku kaznodziei nauki prowadził sam. Oficjalne uznanie prawne gminy nastąpiło w roku 1793, wraz z powołaniem Fryderyka Fromholda na stanowisko kaznodziei parafii ewangelickiej.

Nauki wciąż jednak odbywały się w domach wiernych i trzeba było wielu lat, by gmina okrzepła na tyle, by postawić zbór i plebanię. Stało się to w roku 1866.

Koniec protestantów w gminie przyniosła II wojna światowa - parafianie, którzy uciekli ze swoich domów w obawie przed zbliżającym się frontem nigdy już nie wrócili na te tereny. Po wojnie gmina nie wznowiła już działalności, plebania została przekształcona przez władze ludowe w Ośrodek Zdrowia.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.