rocaille

Rocaille to asymetryczny, późnobarokowy (rokokowy) ornament naśladujący naturalne ściany grot – w kształcie muszli, fali, grzebienia koguta itp.

Pojawił się w sztuce około 1730 r. Pierwotnie jego wygląd naśladował muszlę, ale już w 1750 r. zaczęły pojawiać się ornamenty w kształcie koguciego grzebienia czy fal morskich.

Autorami pierwszych rocaille byli Gilles Marie Oppenord i Juste Aurele Meissonier. Ornamenty były stosowane w architekturze, wystroju wnętrz i rzemiośle artystycznym.

Nazwa wywodzi się od francuskiego „roc(he)”, czyli „skała”, „głaz”. Z niej z kolei wywodzi się określenie ostatniej fazy baroku, czyli rokoko.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.