Rzeszów: Muzeum Okręgowe

Muzeum Okręgowe w Rzeszowie posadowione zostało w 1944 r. w budynku dawnego klasztoru zespołu popijarskiego.

Klasztor wybudowany w XVII w. był przebudowany w latach 1695-1708, restaurowany w latach 1956-62.

Jest to obszerna dwukondygnacyjna, trójskrzydłowa budowla z dwoma ryzalitami od południa i obszernym dziedzińcem (wirydarzem) pośrodku, otoczonym krużgankami.

Pomieszczenia i krużganki klasztorne mają sklepienia krzyżowe i kolebkowe z lunetami.

Na parterze, w krużgankach oraz obszernej sali aptecznej, określanej także nazwą sali gościnnej lub biblioteką i w refektarzu zachowały się ciekawe malowidła wykonane techniką temperową w latach 1688-1697 przez ojca Łukasza od św. Pantaleona Ziemeckiego.

Wczesnobarokowa polichromia przedstawia duże wartości artystyczne i historyczne, cechuje ją oryginalna kompozycja, bogata tematyka i ornamentyka.

Malowidła w krużgankach tworzą elementy plastyczne w formie muszli i kartuszy o motywach alegorycznych. Umieszczone są na lunetach i spływach sklepień.

W sali aptecznej, znajdującej się w ryzalicie od strony ul. 3 Maja, polichromia pokrywa w całości sklepienie i ściany.

Początki powstania muzeum sięgają 1935 r., kiedy to z inicjatywy Towarzystwa Regionalnego Rzeszowskiego zaczęto gromadzić zbiory.

W 1944 r. utworzono Muzeum Miasta Rzeszowa, przemianowane w 1951 r. na Muzeum Okręgowe.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.