Rzeszów: zespół klasztorny popijarski

Zespół popijarski w Rzeszowie zaczął swoje istnienie 1644-1649. Ostateczny kształt i architektura budowli jest wynikiem przebudowy dokonanej na przełomie XVII i XVIII w. przez wybitnego architekta Tylmana z Gameren.

Pierwotnie miały tu zamieszkać benedyktynki, później pijarzy, którzy otworzyli w 1659 r. szkołę pijarską, przekształconą następnie w kolegium.

W 1786 r. Austriacy przejęli majątek zakonu, a poszczególne budowle przeznaczyli na cele świeckie. Obecnie mieści się tu I Liceum Ogólnokształcące.

Dość rozległy zespół budynków zachował w niektórych częściach elementy późnobarokowe. Składa się z trójskrzydłowego, jednopiętrowego budynku dawnego kolegium, jednoskrzydłowego budynku szkolnego.

Od wschodu do budynku szkolnego przylega duża sala gimnastyczna ukończona w 1960 r.

W części pomieszczeń na parterze zostały zachowane pierwotne sklepienia kolebkowe.

W skrzydle północnym znajduje się okazała, trójbiegowa klatka schodowa, wykonana podczas rozbudowy budynku w 1872 r., ozdobiona posągami Nauki i Sztuki dłuta Krzysztofa Bukały i Mariana Konopackiego.

Rzeźby ustawione w 1987 r. stanowią repliki pierwotnych posągów zniszczonych przez Niemców podczas okupacji.

Absolwentem Rzeszowskiego Kolegium Pijarów był w latach 1737-1738 ksiądz Stanisław Konarski.

Liceum będące kontynuacją Kolegium Pijarów jest jedną z najstarszych szkół średnich w kraju. To ceniona placówka wychowawcza, znana z wysokiego poziomu nauczania.

Uczniami rzeszowskiego gimnazjum było wielu wybitnych Polaków, m.in.: Ignacy Łukasiewicz, Władysław Sikorski, Władysław Szafer, Julian Przyboś. W 1984 r. Liceum odznaczone zostało Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.