Sieradz: klasztor dominikański

Zespół klasztorny oo. dominikanów w Sieradzu powstał na początku XIV wieku.

Dominikanów sprowadził do Sieradza książę Kazimierz Sieradzki, syn Konrada Mazowieckiego w 1260 r. Najpierw dał im do dyspozycji własny zamek, a potem pomógł wybudować kościół.

Zespół poklasztorny składa się z kościoła św. Stanisława i budynku dawnego klasztoru.

Dwukondygnacyjny klasztor wzniesiony został w XIV w. i przebudowany w czasie baroku. Budowla powstała na planie czworoboku. Wirydarz otoczony jest zabudowaniami klasztornymi, na parterze stoją krużganki. Skrzydłem południowym całość przylega do kościoła.

Wnętrza mają sklepienia kolebkowo-krzyżowe z lunetami i zostały przebudowane w czasie baroku. Układ wnętrz w budynku nie został zmieniony od czasu wybudowania klasztoru.

W wirydarzu znajduje się rzeźba Madonny z Dzieciątkiem, pochodzącą z połowy XV w. Matka Boska ma piękną twarz, układ fałd jej szat jest wyjątkowo dekoracyjny.

Po kasacie zakonu w 1864 r. dominikanie opuścili Sieradz. Klasztor przeszedł na własność rządu rosyjskiego, który umieścił w nim najpierw więzienie dla powstańców styczniowych, a później... sklep.

W 1922 r. klasztor przejęły urszulanki szare .

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.