«powrót
ślub1. Świadoma i dobrowolna obietnica złożona Bogu, mająca za przedmiot dobro możliwe i lepsze, spełniana z pobudek cnoty religijności (Kodeks Prawa Kanonicznego, kan. 1191, par. 1). Jest aktem pobożności, w którym chrześcijanin poświęca siebie samego Bogu lub obiecuje Mu dobry czyn. Śluby dzielą się na prywatne i publiczne oraz czasowe i wieczyste. W pewnych uzasadnionych przypadkach Kościół może zwolnić ze złożonych ślubów. 2. Dawniej często składano śluby w intencji otrzymania jakiejś łaski, np. wyzdrowienie lub uchronienie przed niebezpieczeństwem, urodzenie dziecka, zwycięstwo w wojnie. Często dotyczyły one odbycia pielgrzymki do jakiegoś sanktuarium, finansowego wsparcia pobożnego dzieła, np. budowy kościoła lub klasztoru, czy np. pozostania w stanie bezżennym. 3. Szczególnym rodzajem ślubów są śluby zakonne, składane przez członków instytutów życia konsekrowanego i stowarzyszeń życia apostolskiego. Najczęściej składane śluby to: ślub czystości, posłuszeństwa, ubóstwa. Kościół od początku traktował z wielkim uznaniem praktykowanie tzw. rad ewangelicznych. Kandydat do zakonu lub zgromadzenia składa z reguły kilka ślubów: najpierw czasowe - zwykle kilkakrotnie, potem wieczyste. 4. Ślub to również potoczna nazwa obrzędu zawarcia związku małżeńskiego (podczas którego narzeczeni oczywiście również składają przysięgę). Sakramentu udzielają sobie nawzajem kobieta i mężczyzna, w obecności kapłana (lub upoważnionej przez niego osoby) i świadków. Sakrament małżeństwa zasadniczo powinno się zawierać podczas mszy św. W Konstytucji o liturgii świętej (Sobór Watykański II, Sacrosanctum concilium, 78) taki sposób zawierania małżeństwa został uznany za zwyczajny. Msza św. ślubna ma specjalnie dobrane teksty: modlitwy, czytania i śpiewy. Nowożeńcy mogą podczas przygotowania darów przynieść do ołtarza chleb i wino, a także dary od siebie i gości dla potrzebujących. Przed Komunią św. oni i wszyscy obecni mogą w odpowiedni sposób przekazać sobie znak pokoju i miłości, otrzymać komunię św. pod obiema postaciami, a także specjalne uroczyste błogosławieństwo po Modlitwie Pańskiej i przy końcu mszy św. Jeśli dla jakiegoś słusznego powodu nie można połączyć sakramentu małżeństwa ze mszą św., narzeczeni mogą udzielić go sobie w innych okolicznościach. Wtedy jednak powinni prosić o odprawienie mszy św. w ich intencji, zaprosić na nią gości i wraz z nimi przystąpić do komunii świętej. Narzeczeni w orszaku weselnym wchodzą do kościoła i przed ołtarzem zajmują swoje miejsca. Kapłan rozpoczyna Mszę św., jak zwykle witając wszystkich zebranych i zaznaczając, że cały Kościół bierze udział w ich radości. Następują teraz czytania biblijne (mogą być trzy) według licznych tekstów do wyboru. Są to teksty ze Starego i Nowego Testamentu. Po Ewangelii kapłan wygłasza homilię o małżeństwie, miłości, obowiązkach małżonków i o łaskach sakramentu. Po homilii następuje obrzęd zawarcia małżeństwa. Wszyscy wstają, a narzeczem zbliżają się do ołtarza i stają przed kapłanem, który zwracając się do nich po imieniu, zadaje im następujące pytania:
Te trzy pytania poprzedzające zawarcie małżeństwa mają na celu upewnienie się w obecności świadków o wolności wyboru, o pełnej swobodzie decyzji osób zawierających małżeństwo oraz o ich chrześcijańskim podejściu do nierozerwalności i zadań małżeństwa. Następnie wszyscy zebrani śpiewają stojąc hymn do Ducha Świętego O Stworzycielu Duchu, przyjdź, prosząc Go o dary i łaski konieczne w małżeństwie. W chwili zawierania małżeństwa narzeczeni zwracają się do siebie i podają sobie prawe dłonie, a kapłan wiąże je końcem stuły. Następnie powtarzają kolejno za kapłanem:
Po zawarciu małżeństwa kapłan błogosławi obrączki. Mąż nakłada na serdeczny palec żony obrączkę przeznaczoną dla niej i zwracając się do niej po imieniu mówi:
Podobnie żona nakłada na palec męża obrączkę, mówiąc te same słowa. Liturgia małżeństwa przewiduje modlitwę powszechną wiernych. Po Modlitwie Pańskiej kapłan z wyciągniętymi rękoma odmawia tekst uroczystego błogosławieństwa dla małżonków. Komunię św. mogą małżonkowie przyjąć pod dwiema postaciami. Msza św. ślubna kończy się specjalnym błogosławieństwem dla nowożeńców. © 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone. |