Stanisław Hozjusz

Czołowy przedstawiciel polskiej i europejskiej reformy katolickiej w XVI w. Wybitny teolog, kardynał, Sługa Boży.

Urodził się 5 V 1504 r. w Krakowie. Po studiach na Akademii Krakowskiej zainteresował się myslą Erazma z Rotterdamu. W 1529 r. wysłany został przez bp. krakowskiego Piotra Tomickiego na dalsze studia do Włoch. W 1534 r. uzyskał doktorat obojga praw w Bolonii.

Po powrocie do Polski został w 1538 r. sekretarzem królewskim, a w 1543 r. wielkim sekretarzem koronnym.

W 1543 r. przyjął święcenia kapłańskie, a w 1549 r. został biskupem chełmińskim. W 1551 r. został biskupem warmińskim i senatorem Królestwa Polskiego.

Był czołowym przywódcą polskiej odnowy katolickiej i jednym z głównych myślicieli kontrreformacyjnych w Europie. W 1561 r. został kardynałem. W latach 1562- 63 był jednym z pięciu legatów papieskich na Soborze Trydenckim.

Autor licznych dzieł teologicznych. Światowy rozgłos zyskał dzięki rozprawie "Confessio fidei christiana", której część pierwsza wydana została w 1553, a całość w 1557 r. Oprócz wielu prac, jest autorem ok. 10 tys. listów.

W 1565 r. sprowadził do Braniewa jezuitów. Tam utworzył też seminarium duchowne dla Warmii, tzw. Akademię Braniewską.

Był przeciwnikiem Konfederacji Warszawskiej. W 1573 r. papież Grzegorz XIII mianował go wielkim penitencjarzem.

Zmarł w opinii świętości 5 sierpnia 1579 r. Obecnie trwa jego proces beatyfikacyjny. Pochowany jest w Rzymie.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.