«powrót

Stara Błotnica: sanktuarium Matki Boskiej Pocieszenia

Pierwsze informacje źródłowe o Błotnicy przynosi dokument księcia mazowieckiego Bolesława Konradowica.

Nie można ściśle określić daty powstania parafii w Błotnicy. Na podstawie różnych charakterystycznych cech można przypuszczać, że początki fundacji kościoła w Błotnicy przypadają na przełom XII i XIII w.

Pierwotny kościół w Błotnicy był drewniany. Kościół ten posiadał tytuł Św. Piotra Apostoła, o czym informuje „Liber beneficorum” prymasa Jana Łaskiego. Fakt ten potwierdza prawo zyskiwania odpustów w dniu tegoż Świętego.

Kościół w tej formie istniał do 1759 roku; tzn. do chwili rozpoczęcia prac przy istniejącej obecnie świątyni. Dzisiejszy kościół murowany, o pięknej strukturze barokowej i dwóch widocznych z dala wieżach jest usytuowany na wzniesieniu dawnego gródka. Budowa kościoła, głównie ze względu na brak funduszy przebiegała w kilku fazach. Konsekracja nastąpiła w Święto Narodzenia NMP, 8 września 1868 r.

Cała plastyka wystroju świątyni podporządkowana jest znajdującemu się w ołtarzu głównym cudownemu wizerunkowi Matki Bożej Pocieszenia

Na szczególną uwagę zasługuje ołtarz i ambona.

Polichromia w Błotnicy jest wykonana w duchu późnego romantyzmu. Na ścianie południowej znajdują się malowidła: Boże Narodzenie, Ofiarowanie Chrystusa, Znalezienie Chrystusa w świątyni, Wesele w Kanie i Wybór św. Piotra. Na ścianie północnej widnieją: Chrystus w Ogrójcu, Ukrzyżowanie, Zmartwychwstanie, Wniebowstąpienie i Zesłanie Ducha Świętego. Na sklepieniu nawy głównej widzimy cykl Maryjny: Nawiedzenie, Niepokalane Poczęcie, Zwiastowanie, Wniebowzięcie i Ukoronowanie NMP.

Świątynia w Błotnicy jest trzynawowa bazyliką. Cechą charakterystyczną kościoła błotnickiego, a wspólną dla polskiego późnego baroku, jest pewna skromność form, a nawet surowość elewacji przy nieprzeciętnym bogactwie jej wnętrza.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Zobacz także:

→ Błotnica Stara
→ woj. mazowieckie
→ pow. białobrzeski