św. Andrzej Bobola

(1591-1657)

Ur. w Strachocinie k. Sanoka, w 1611 r. wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Wilnie. Pracował jako zakonny przełożony, duszpasterz, spowiednik i kaznodzieja w Bobrujsku, Nieświeżu, Wilnie, Połocku i Łomży. Najdłużej przebywał na Pińszczyźnie, tam gorliwie oddawał się jednaniu prawosławnych z Kościołem katolickim, przez co nazwano go duszochwatem. Uwięziony przez kozaków plądrujących wieś Peredyle pod Janowem Poleskim, został okrutnie zamęczony w tym miastecszku.

Niezwykła jest historia relikwii św. Andrzeja – męczennik najpierw został pochowany wraz z innymi zamordowanymi jezuitami w krypcie kościoła w Pińsku, dopiero w 1702 r. jego ciało (nietknięte rozkładem, ze wszystkimi śladami tortur) zostało odnalezione po ukazaniu się świętego rektorowi kolegium jezuickiego.

Od 1808 r. relikwie znajdowały się w Połocku, gdzie w 1922 r. bolszewicy rozebrali zwłoki z szat, wystawili na widok publiczny jako dowód oszustwa i przewieźli do muzeum higieny w Moskwie. Relikwie zostały zwrócone w 1924 r. w zamian za zboże przekazane głodującym Rosjanom i do czasu kanonizacji znajdowały się w kościele Il Gesu w Rzymie.

W 1938 r. sprowadzono je w triumfalnym pochodzie do Warszawy i złożono w kościele ojców jezuitów w Warszawie .

święto 16 maja

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.