«powrót

św. Jan z Kęt (Kanty)

(1390-1473)

Pochodził z Malca pod Kętami. Niewiele wiadomo o jego młodości – oprócz tego, że wywodził z rodziny mieszczańskiej i późno (w wieku 23 lat) rozpoczął studia w Akademii Krakowskiej.

Po święceniach i uzyskaniu tytułu magistra sztuk wyzwolonych prowadził w latach 1421-1429 szkołę klasztorną u bożogrobców w Miechowie. Wówczas rozpoczął pracę nad przepisywaniem rękopisów - do końca życia przepisał w sumie ok. 18 tys. stron.

Pielgrzymował do Ziemi Świętej i Rzymu. Był kanonikiem i kustoszem w kościele św. Floriana w Krakowie, proboszczem w Olkuszu (gdzie zrzekł się dochodów), profesorem teologii i filozofii Akademii Krakowskiej oraz czterokrotnie dziekanem wydziału sztuk wyzwolonych.

Uczony kapłan, wybitny intelektualista swoich czasów zasłynął także z pobożności, ducha umartwienia, pokory (rękopisy podpisywał często przez niejakiego Jana, a niezgrabności w przepisywaniu tłumaczył stwierdzeniem: O nieszczęsny, źle zakończyłem, bo pisać dobrze się nie nauczyłem) i z miłosierdzia wobec studentów, których wielu finansował.

Legenda mówi, że kiedy nie mógł inaczej zaradzić czyjejś nędzy, oddawał mu własne ubranie i obuwie.

W ciągu długiego życia (83 lata) przyjaźnił się z wieloma świątobliwymi mężami i uczonymi.

Patron profesorów i studentów.

wspomnienie 20 października

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Zobacz także: