«powrót
święconkaChrześcijańska tradycja błogosławieństwa pokarmów sięga VIII w. Pierwsze wzmianki o praktykowaniu tego obrzędu w Polsce i święcenia pokarmów w Wielką Sobotę pochodzą z wieku XIV. Najpierw święcono tylko pieczonego baranka z chleba, następnie dodawano inne potrawy, jak mięso, sól, jajko, ser, chrzan, ciasto. One właśnie stanowią siedem błogosławionych darów tradycyjnie święconych w dawnej Polsce.
Niegdyś do zamożniejszych domów przybywał na zaproszenie gospodarza kapłan i święcił cały stół wielkanocny.
Obecnie potrawy przynosi się do kościoła w specjalnie udekorowanych koszyczkach. Powinny one być wyściełane białą serwetą i przyozdobione gałązkami bukszpanu lub borówki. Podczas święcenia pokarmów kapłan wymienia:
Jajka, to zwykle wielkanocne pisanki , którymi członkowie rodziny będą się dzielić podczas wielkanocnego śniadania.
Do koszyczków często też wkłada się wielkanocne baranki - z cukru, chleba lub masła - z czerwoną chorągiewką, która jest symbolem zwycięstwa nad śmiercią.
Po obrzędzie poświęcenia pokarmów wypada udać się do Grobu Pańskiego na krótką adorację Najświętszego Sakramentu.
© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone. |