synagoga

(gr. synagoge) bożnica - dom modlitwy i miejsce zgromadzeń gminy żydowskiej. Takie domy wznosili Żydzi poza Jerozolimą, na wygnaniu w czasach niewoli babilońskiej i wszedzie tam, gdzie tworzyli narodową i religijną społeczność.

W dzień szabatu w synagodze zbiera się wspólnota, żeby słuchać Biblii i komentarzy do niej, a także na modlitwę.

Centralnym miejscem jest bima, otoczona balustradą i nakryta baldachimem na podporach, tzw. koroną wspaniałości. Za bimą, na środku wschodniej ściany znajduje się szafa na zwoje Tory, zwana Aron ha-kodesz, którą przesłania pięknie tkany, często również haftowany parochet.

Sala zebrań jest dostępna wyłącznie dla mężczyzn. Kobiety zajmują osobne pomieszczenia, zwykle na tyłach budynku.

Przy synagogach często budowano szkoły (por. cheder), a w najbliższym otoczeniu wznoszono budynki gminy, biblioteki, łaźnie rytualne i mieszkanie dla rabina.

Polskie synagogi były zwykle malowane. Na ścianach znajdowały się rysunki instrumentów muzycznych lub widoki Ziemi Świętej, a na sklepieniu - kwiaty i podobizny zwierząt symbolizujacych przymioty Boga.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.