Szczebrzeszyn: kościół św. Katarzyny

Kościół, pierwotnie pod wezwaniem św. Trójcy, ufundowany został przez Dymitra z Goraja w 1398 r. dla przybyłych do Szczebrzeszyna franciszkanów . Klasztor i kościół były drewniane. Uległy one zniszczeniu wraz z nadejściem reformacji. Wtedy też działalność zakonu została przerwana.

Odbudowa zespołu franciszkańskiego rozpoczęta w 1610 r. zakończona została w roku 1638. W 1812 r. jednak konwent franciszkański uległ kasacie. W klasztorze urządzono szpital, a w kościele kaplicę szpitalną, powierzając opiekę nad nią siostrom szarytkom.

Po upadku powstania styczniowego, w okresie wzmożonej rusyfikacji Królestwa Polskiego, kościół w 1883 r. zamieniono na cerkiew prawosławną, sprowadzając w miejsce usuniętych szarytek, prawosławne mniszki tzw. Krzyżanki. W klasztorze mieścił się nadal szpital, który był z czasem rozbudowywany.

W 1917 r. kościół zwrócono wyznawcom religii rzymskokatolickiej. Nadane mu zostało wezwanie św. Katarzyny. To wezwanie ostatecznie pozostało, choć podczas II wojny światowej kościół przez krótki czas ponownie służył wyznawcom prawosławia.

Jest to świątynia bazylikowa, nawiązująca do wzoru, którym dla całej Lubelszczyzny był kościół bernardynów w Lublinie.

Na uwagę zasługują znakomite sztukaterie - dzieło Jana Wolffa. Stiukowa dekoracja sklepień i ścian pochodzi z drugiej ćw. XVII w. W nawie głównej sklepienie kolebkowo-krzyżowe, w prezbiterium kolebkowe, a w nawach bocznych kolebkowe z lunetami. Większość bogatych barokowych ołtarzy pochodzi z 2 poł. XVII w.

W ołtarzu Matki Boskiej Różańcowej znajduje się bardzo interesujący wizerunek Maryi.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Zobacz także:

• Szczebrzeszyn: obraz Matki Bożej Różańcowej