Warszawa: kościół św. Antoniego na Czerniakowie

Kościół pod wezwaniem św. Antoniego z Padwy na Czerniakowie to jedna z piękniejszych świątyń stolicy. Wybudowany w latach 1690-1693 z fundacji Stanisława Herakliusza Lubomirskiego zachował od tego czasu niemal nietkniętą architekturę i wystrój wnętrza.

Projekt kościoła nakreślił znakomity architekt Tylman z Gameren. Pod jego ścisłym kierownictwem pracował Izydor Affaita.

Jednocześnie z budową kościoła wznoszono mury klasztoru, który wraz z kościołem przekazano zakonowi bernardynów w 1693 r.

Niewielka świątynia została wzniesiona na planie greckiego krzyża sprzężonego z ośmiobocznym prezbiterium; na przecięciu ramion krzyża zbudowano kopułę.

Wystrój wnętrza ukazuje przede wszystkim życie i działalność patrona świątyni. Z 69 obrazów, aż 63 przedstawiają sceny z życia św. Antoniego Padewskiego; w nawie seria ośmiu wertykalnych malowideł ukazuje głównie sceny uzdrowień dokonanych przez Świętego, a ostatni z fresków - chwilę jego śmierci.

W ołtarzu głównym znajduje się również jego wizerunek, słynący łaskami.

Pod ołtarzem głównym świątyni, wolnostojącym pośrodku prezbiterium, znajdują się relikwie św. Bonifacego Męczennika. Lubomirski otrzymał je od papieża Innocentego XII w 1693 r. w czasie pielgrzymki do Rzymu. Wkrótce rozwinął się kult tego świętego. Pielgrzymki zahamowała dopiero kasata konwentu bernardynów po powstaniu styczniowym.

Powrócili oni dopiero w 1945 r. W trakcie II wojny światowej kościół uległ pewnym zniszczeniom. Gruntowne prace konserwatorskie przeprowadzono w latach 1985-1994.

© 2005-2007 Katolicka Agencja Informacyjna. Wszelkie prawa zastrzeżone.